Afyonkarahisar…
Sucuk diyarının İmparatorluğu.
Burada sucuk bir yiyecek değil, bir destan “Afyon sucuğu olmadan yaşanmaz!” dedirtecek bir efsane!
Burada sucuk sadece bir et ürünü değil, bir destan, bir bayrak, hatta biraz da aşk şarkısı.
Afyonkarahisar, sucuk denince Türkiye’nin gurur tablosu, lezzet başkenti, mangalların kralı!
Öyle bir şehir ki, sucuk burada sadece bir yiyecek değil, bir yaşam biçimi, bir kimlik meselesi.
Ama işte, sabahın köründe AK Parti Afyonkarahisar Tanıtım ve Medya Başkanı Halil İbrahim Sevim, adeta bir sucuk şövalyesi gibi kılıcını çekip haykırdı: “Belediyenin sosyal tesislerinde Afyon’un yüzlerce sucuk markası dururken, Malatya sucuğu ne arıyor?!”
Bu soru, Afyon’un sucuk yüreğine saplanan bir hançer gibiydi.
Sosyal tesislerde Malatya sucuğu mu?
Bu, Afyon’da mangala patates közlemek, çaya şeker yerine tuz atmak gibi bir şey!
Sevim’in sorusu net, berrak, bıçak gibi keskin, sucuk gibi lezizdi: “Afyon’un kral sucuğu varken, Malatya’dan sucuk ithal etmek de neyin nesi?”
Ama gel gör ki, yanıtlar sucuk kadar net değil, daha çok sucuk yapmaya üşenen bir kasabın “Ekmek arası bi’şeyler işte” demesi gibi karmakarışık.
Afyonkarahisar Belediyesi hemen savunma moduna geçti, adeta bir sucuk ihale süper kahramanı gibi: “Kardeş, ihale EKAP’ta yapıldı, şeffaf, mis gibi. Afyonlu firmalar gelmedi, napalım?”
Yani diyorlar ki, “Biz kapıyı açtık, Afyonlu sucukçular gelmedi. Malatya sucuğu Usain Bolt gibi koştu, biz de kucak açtık!”
Hadi bakalım, bu mantıkla yarın Afyon’un kaymağını Mardin’den, lokumunu Japonya’dan alırız. Sushi lokumu, neden olmasın?
Derken CHP sahneye zıpladı, ama sucuktan bahsetmek yerine adeta bir zaman makinesiyle geçmişe ışınlandı. “Afyonlu firmalar AK Parti tarafından tehdit edildi!” dediler.
Vallahi bu itham, sucuk kokusundan daha ağır, mangal dumanından daha geniz yakan cinsten!
Ama belge? Delil? Yok.
Sanki CHP’li bir amca mangal başında, “Yahu ben bi’ tehdit duymuştum, nerdeydi o?” diye hafızasını zorladı, ama aklına sadece 90’larda yediği sucuk ekmek geldi.
AK Parti “Belgeyle konuşuyoruz!” diye göğsünü gererken, CHP’nin “tehdit” iddiası, mangalda unutulmuş sucuk gibi: Yanık, cızır cızır, ama kimse yemiyor.
Şimdi sıkı durun, sahneyi toparlayalım.
Sevim ne soruyor? “Afyon’un sucuğu niye yok, Malatya ne alaka?”
Belediye ne diyor? “İhale dedik, Afyonlu firmalar uyudu, Malatya golü attı!”
CHP ne diyor? “Tehdit var, geçmişte şöyleydi, dedemin mangalında böyleydi…”
Yahu, sucuk konuşuyoruz, niye geçmişin tozlu sucuk kasalarına dalıyoruz?
Soru 2025’te, yanıtlar 1925’ten.
Sanki biri “Bu sucuk niye Malatya’dan?” dedi, diğeri “Dur, Osmanlı’da sucuk nasıl yapılırdı, onu anlatayım!” diye atladı.
Bırakın geçmişi, bugüne gelin! Afyon’un sucuğu tezgahta, Malatya’nın sucuğu tabakta. Bu nasıl mangal, bu nasıl lezzet ihaneti?
Düşünsenize, Afyonlu sucukçular ihaleye niye girmedi?
Acaba dediler mi, “Malatya sucuğu daha baharatlı, bırakalım onlar kazansın”?
Yoksa sucuk lobisi mi devreye girdi?
Belki de Afyonlu firmalar, “Bizim sucuk zaten efsane, belediyeye ne hacet!” diye artistlik yaptı. Kim bilir, belki de Malatya sucuğu gizli bir Afyon hayranıydı, “Bari tesislerde biz boy gösterelim” dedi. Ama şaka bir yana, bu meselede herkes başka telden çalıyor.
Velhasıl kelam, sucuk meselesi Afyon’un yüreğinde bir yara. Sevim’in sorusu hâlâ masada: “Ben size yolsuzluk yaptınız demiyorum. Afyon varken Malatya sucuğu niye?” Belediye “ihale” diyor, CHP “tehdit” diyor, ama kimse sucuğun tadına bakıp “Haklısın, bu Afyon’da, Afyon harici sucuk olamaz” demiyor.
Sorular bugüne, yanıtlar geçmişe.
Afyon’un sucuğu ise mangalda, közde, yürekte…
Hadi bakalım, bu krizden bir sucuk ekmek çıkar mı, yoksa hepimiz mi yanarız?
İsmail Sagun
Yorumlar
Yorum Yap